خدا

خداوند همه مارا آفریده و به یک اندازه عاشق همه ماست.ما انسانیم وهرکدام از ما ممکن است درجایگاهی اشتباه کنیم.وهیچ کدام بری از عیب وایراد نیستیم ، پس هرگز نمی توانیم واجازه نداریم که یکدیگر را قضاوت کنیم ، پس لازم است گاهی بتوانیم که با کفشهای همدیگر راه برویم.

توجه و سپاسگزاری برای زیباییهای جهان فقط یک تفریح ویا یک روش برای آرامش نیست،بلکه

سال جدید بااین تضاد میخواهد به ما بفهماند که باید یاد بگیریم که در درجه اول حالمان باخودمان خوب باشد و به صلح باخودمان برسیم .وبعد ارتباطات عالی خود بخود شکل میگیرد.اما دیگران به شرطی از بودن باتو لذت می برند که تو در درجه اول حالت بادرونت وخدای خودت خوب باشد .که وقتی تنها می شوی از تنهاییت فرارنکنی وبه جامعه و دیگران پناه نبری تا درشلوغی خودت را کنی.