ندای امروز

خداوند همه مارا آفریده و به یک اندازه عاشق همه ماست.ما انسانیم وهرکدام از ما ممکن است درجایگاهی اشتباه کنیم.وهیچ کدام بری از عیب وایراد نیستیم ، پس هرگز نمی توانیم واجازه نداریم که یکدیگر را قضاوت کنیم ، پس لازم است گاهی بتوانیم که با کفشهای همدیگر راه برویم.

این ما هستیم ،که دراین جهانی که دو قطب مثبت ومنفی دارد ، انتخاب می کنیم درکدام قطبش زندگی کنیم . به کدام جنبه زندگی بیشتر بپردازیم..و طبق قانون بی تغییر توجه به هرچیزی که احساس مارا بد می کند اتفاقات بد را برای ما رقم می زند و توجه به خواسته ها اتفاقات خوب.

سال جدید بااین تضاد میخواهد به ما بفهماند که باید یاد بگیریم که در درجه اول حالمان باخودمان خوب باشد و به صلح باخودمان برسیم .وبعد ارتباطات عالی خود بخود شکل میگیرد.اما دیگران به شرطی از بودن باتو لذت می برند که تو در درجه اول حالت بادرونت وخدای خودت خوب باشد .که وقتی تنها می شوی از تنهاییت فرارنکنی وبه جامعه و دیگران پناه نبری تا درشلوغی خودت را کنی.

” از هرچیزی بترسی برسرت می آید”

این فقط یک ضرب المثل نیست.این جمله حکایت از قانونی بی تغییر در این جهان است.قانونی که می گوید:

زندگی ما بازتابی از از افکار و فرکانسهای ماست.یعنی تجربه ای که ما اززندگی خودمان داریم انعکاسی است از آنچه به آن بیش از حد توجه می کنیم.